RE’ÎSÜ’L-İHTİSÂB ŞERÎF MUʻTASIM EL-BUHÂRÎ, 19. yüzyılda yaşamış Afgan asıllı bir şair ve devlet görevlisidir. Asıl adı Molla Muhammed-i Şerîf-i Mahdûm olan Muʻtasım, Erşad-ı Kâdî Molla Muhammed Rahîm-i Belhî’nin oğludur. Kârî Rahmetullah Vâzıh, tezkiresini yazdığı sırada (1288/1871) onun orta yaşlarda olduğunu ifade etmektedir. İyi bir eğitim almış, Arapça kitapları okuyup anlayabilen, güzel yazı yazma yeteneğine sahip ve musiki ile cifr ilimlerinde bilgili bir kişidir. Ancak, şairlik yeteneği diğer yeteneklerinden daha baskındır.

Muʻtasım, ticaret amacıyla Rusya ve Anadolu’ya seyahat etmiş ve bu sayede zenginleşmiştir. Hac görevini yerine getirdikten sonra İstanbul’a yerleşmiş ve burada “re’îsü’l-ihtisâb” olarak görev yapmıştır. Bu görevde, halkın ve esnafın şerʻî emirlere uymasını sağlamakla sorumlu olmuştur. Kalender meşrep ve laubali bir yapıya sahip olan Muʻtasım, Farsça şiirlerinde “Şîrîn” mahlasını kullanmıştır.

Muʻtasım’ın eserleri arasında Arapça, Farsça ve Türkçe şiirler bulunmaktadır. Bu şiirler, Hz. Peygamber’i, dört halifeyi, ehl-i beyti ve İmâm-ı Azam’ı öven medhiyeler ile Sultan V. Murad’ın cülusu için yazılmış tarih manzumelerinden oluşmaktadır. Eserlerinin birçoğu 1876-77 yıllarında kaleme alınmıştır. Muʻtasım’ın bu tarihten sonra vefat ettiği düşünülmektedir.