AHMET RASİM (1865-1932)

İstanbul'da doğan (1865) Ahmet Rasim, zor bir çocukluk dönemi geçirmiş ve edebî kişiliğinin temellerinin atıldığı Darüşşafaka'da (1876-1883) eğitim görmüştür. Okulu birincilikle bitiren Rasim, burada hem geleneksel hem de dinî ve dünyevî bilgiler edinmiş, edebiyata ilgisi ilk burada başlamış ve öğrendiği Fransızcayı kendi gayretleriyle de geliştirmiştir. Okula gizlice sokulan Çanta dergisiyle dönemin önemli ediplerinden haberdar olmuş, Batı edebiyatıyla tanışmıştır.

Kısa süren memuriyetinin ardından hayatını gazetecilikle kazanmaya başlamıştır. İlk yazısı "Yolcu", 1883'te Tercümân-ı Hakikat'te yayımlanmıştır. Gazeteciliğe ilk olarak Ceride-i Havadis’te başlamış ardından ustası kabul ettiği Ahmet Mithat’ın Tercümân-ı Hakikat’inde başmuharrirliğe kadar yükselmiştir. Daha birçok gazete ve dergide yazıları yayımlanan Ahmet Rasim, "Matbuatın tuzu biberi" olarak anılır.   

Kendisini “mutavassıt” (orta yolu benimseyen) olarak tanımlayan Ahmet Rasim’in edebiyat anlayışı ne eskiyi tamamen reddetmek ne de yenilikçiliği aşırıya götürmektir. O, bu anlayışıyla eskiyi savunan muhafazakârlardan ve yenilik fikrini aşırıya götüren Servet-i Fünînculardan ayrılır. Eserlerinde millî zevke ve kültüre uygun, sade bir dille yazmayı amaçlamıştır. Güçlü gözlem yeteneğiyle yaşadığı İstanbul'un sosyal hayatını, insan ilişkilerini, mizahî ve ibret verici yönlerini canlı tasvirlerle eserlerine taşımıştır. Bu özelliğiyle Şehir Mektupları, Falaka, Gülüp Ağladıklarım gibi fıkra ve makale eserleri, dönemin sosyal hayatını yansıtan önemli belgeler niteliğindedir. Hikâye ve roman türlerinde de eserler verse de, asıl gücünü gazetecilik mesleğinde ve fıkra, makale gibi gazeteye bağlı türlerde göstermiştir. Şair, tarihçi, mizah ustası ve musiki adamı kimlikleriyle de tanınan Ahmet Rasim, 1932'de İstanbul'da vefat etmiştir.